Een Initial Coin Offering, ook wel ICO genoemd, is een fondsenwervingsmechanisme waarbij nieuwe projecten hun onderliggende crypto-tokens verkopen in ruil voor bitcoin en ether. Het is enigszins vergelijkbaar met een Initial Public Offering (IPO) waarin beleggers aandelen van een bedrijf kopen.
Wat is een ICO?
ICO’s zijn een relatief nieuw fenomeen, maar zijn al snel een dominante gespreksonderwerp geworden binnen de blockchain-gemeenschap. Velen beschouwen ICO-projecten als niet-gereguleerde effecten die stichters in staat stellen een ongerechtvaardigde hoeveelheid kapitaal aan te trekken, terwijl anderen beweren dat het een innovatie is in het traditionele durfkapitaalfinancieringsmodel.
De Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) heeft onlangs een beslissing genomen over de status van tokens uitgegeven in de beruchte DAO ICO, die veel projecten en investeerders heeft gedwongen de financieringsmodellen van veel ICO’s opnieuw te onderzoeken. De belangrijkste criteria om te overwegen, is of het token slaagt voor de Howey-test. Als dat zo is, moet het worden behandeld als een beveiliging en is het onderworpen aan bepaalde beperkingen opgelegd door de SEC.
ICO’s zijn eenvoudig te structureren vanwege technologieën zoals de ERC-20 Token Standard, die veel van het ontwikkelingsproces dat nodig is om een nieuw cryptografisch activum te maken, abstraheert. De meeste ICO’s werken door investeerders geld (meestal bitcoin of ether) te laten verzenden naar een slim contract dat het geld opslaat en op een later tijdstip een equivalente waarde in het nieuwe token distribueert.
Er zijn weinig of geen beperkingen voor wie kan deelnemen aan een ICO, ervan uitgaande dat het token in feite geen beveiliging is. En aangezien je geld gebruikt van een wereldwijde pool van investeerders, kunnen de bedragen die in ICO’s worden opgehaald, astronomisch zijn. Een fundamenteel probleem met ICO’s is het feit dat de meesten van hen geld pre-product bijeenbrengen. Dit maakt de investering uiterst speculatief en risicovol. Het tegenargument is dat deze fondsenwervende stijl bijzonder nuttig (zelfs noodzakelijk) is om de ontwikkeling van het protocol te stimuleren.
Voordat we in discussie gaan over de verdiensten van ICO’s, is het belangrijk om een historische context te hebben voor hoe de trend begon.
Geschiedenis van ICO’s
Verschillende projecten gebruikten een crowdsale-model om hun ontwikkelingswerk in 2013 te financieren. Ripple pre-minde 1 miljard XRP-tokens en verkocht deze aan bereidwillige beleggers in ruil voor fiat-valuta’s of bitcoin. Ethereum heeft begin 2014 iets meer dan $ 18 miljoen opgehaald – de grootste ICO ooit voltooid op dat moment.
De DAO was de eerste poging tot fondsenwerving voor een nieuw token op Ethereum. Het beloofde een gedecentraliseerde organisatie te creëren die andere blockchain-projecten zou financieren, maar het was uniek in die zin dat bestuursbeslissingen zouden worden genomen door de token-houders zelf. Terwijl de DAO succesvol was in termen van het inzamelen van geld – meer dan $ 150 miljoen – kon een onbekende aanvaller miljoenen uit de organisatie weglekken vanwege technische kwetsbaarheden. De Ethereum Foundation besloot dat de beste manier was om verder te gaan met een hard fork, waardoor ze de gestolen fondsen terug konden krijgen.
Hoewel de eerste poging om een token veilig te financieren op het Ethereum-platform faalde, realiseerden blockchainontwikkelaars zich dat het gebruik van Ethereum om een token te lanceren nog steeds veel gemakkelijker was dan het uitvoeren van seed-rondes via het gebruikelijke risicokapitaalmodel. Concreet maakt de ERC20-standaard het voor ontwikkelaars gemakkelijk om hun eigen cryptografische tokens op de Ethereum-blockchain te maken.
Sommigen beweren dat crowdfundingprojecten de “killer application” van Ethereum kunnen zijn, gezien de enorme omvang en frequentie van ICO’s. Nog nooit eerder hebben start-ups van preproductieleden zoveel geld en in deze korte tijd bijeengebracht. Aragon raisede in slechts 15 minuten rond $ 25 miljoen, Basic Attention Token haalde $ 35 miljoen op in slechts 30 seconden en Status.im haalde $ 270 miljoen op in een paar uur tijd. Met weinig regelgeving en dergelijk gebruiksgemak is dit ICO-klimaat onder de loep genomen door velen in de gemeenschap en door verschillende regelgevende instanties over de hele wereld.
Zijn ICO’s legaal?
Het korte antwoord is: misschien. Juridisch gezien hebben ICO’s bestaan in een extreem grijs gebied omdat er argumenten kunnen worden aangevoerd voor en tegen het feit dat het slechts nieuwe, niet-gereguleerde financiële activa zijn. De recente beslissing van de SEC is er sindsdien echter in geslaagd om een deel van dat grijze gebied op te ruimen. In sommige gevallen is het token gewoon een utility-token, wat betekent dat het de eigenaar toegang geeft tot een specifiek protocol of netwerk; het kan dus niet als financiële zekerheid worden aangemerkt. Aan de andere kant, als het token een equity-token is, wat betekent dat het alleen het doel is om in waarde te waarderen, dan lijkt het veel meer op een beveiliging.
Hoewel veel mensen tokens kopen om op een later tijdstip toegang te krijgen tot het onderliggende platform, is het moeilijk om het idee te weerleggen dat de meeste token-aankopen voor speculatieve investeringsdoeleinden zijn. Dit is eenvoudig te achterhalen gezien de waarderingscijfers voor veel projecten die nog een commercieel product moeten vrijgeven.
De SEC-beslissing heeft mogelijk enige duidelijkheid gegeven over de status van nut versus beveiligingstokens; er is echter nog steeds veel ruimte voor het testen van de grenzen van wettigheid. Voor nu, en totdat verdere wettelijke limieten worden opgelegd, zullen ondernemers blijven profiteren van dit nieuwe fenomeen. Het AFM waarschuwt overigens voor het meedoen aan ICO projecten.
