Het grootste sociale netwerk ter wereld Facebook, heeft de hele wereld eerder dit jaar aangenaam verrast met de aankondiging van zijn eigen cryptovaluta: Libra. De lancering van Libra heeft veel vragen doen rijzen over het verschil tussen Libra en de bestaande cryptovaluta’s en over de implicaties van particuliere bedrijven die met soevereine landen concurreren bij de uitgifte van valuta.
In tegenstelling tot Bitcoin, zal Libra bestuurd worden door een Zwitserse stichting die bestaat uit verschillende leden waaronder Paypal, Uber en Visa. Libra werkt in een veel meer gecontroleerde omgeving dan andere crypto valuta’s (zoals Ether en Bitcoin). Het werkt namelijk niet op een blockchain.
In plaats daarvan wordt de boekhouding van Libra transacties toevertrouwd aan een aantal vertrouwde rekenknooppunten die door de leden van Libra stichting worden gecontroleerd. Het verschil met Bitcoin is dat Bitcoin gratis is voor iedereen die zich wilt aansluiten bij een groep van computers die de transacties automatisch verifiëren (de blockchain).
Het verschil in bestuursstructuur heeft verstrekkende gevolgen voor de economische voordelen en mogelijke risico’s voor de maatschappij als gevolg van een mogelijke grootschalige invoering van nieuwe valuta zoals Libra.
Hoe zal Libra groeien?
Een fundamentele kwestie waarmee de meeste fintech bedrijven vandaag de dag mee te maken hebben, is de schaalbaarheid. Bitcoin verwerkt meer dan honderdduizend transacties per dag. Terwijl het Visa-netwerk tot zesenvijftigduizend transacties per seconde autoriseert.
Technisch gezien is het mogelijk om het Bitcoin-netwerk uit te breiden naar een commercieel levensvatbare schaal, maar door het gebrek van een overheidsbestuur zijn er verschillende pogingen om de capaciteit te vergroten in eindeloze discussies terechtgekomen, en zijn de gevechten binnen de gemeenschap en de verschillende kampen hun eigen weg gegaan. Dit heeft geresulteerd in de creatie van nakomelingen zoals BitcoinGold en BitcoinCash.
Libra overwint deze strijd door een goed gedefinieerde overheidsstructuur, waarbij de noodzakelijke technische aanpassingen op een georganiseerde manier efficiënt kunnen worden beslist.
Libra beslissers kunnen in de verleiding komen om hun eigen belangen boven die van de consument te stellen en dit kan gevaarlijk zijn. Er zijn recente onthulling aan het licht gekomen over het gebrek aan privacybescherming bij de bedrijven op Libra fundament. Hierdoor is er een bezorgdheid ontstaan over het vertrouwen van Libra en hoeveel vertrouwen gebruikers kunnen geven in Libra wanneer ze besluiten om hun financiële transacties open te stellen voor de grote internetbedrijven in het bestuur van Libra.
Het rijkdom, de kennis van de aankopen en het winkelgedrag van mensen heeft een ongelooflijke waarde voor de advertenties en de wederverkoop aan andere bedrijven.
De leden van het consortium moeten op een geloofwaardige manier het publiek overtuigen dat ze zich zullen onthouden van het te gelde maken van deze enorme rijkdom aan gegevens waar ze op zitten.
Bescherming tegen fraude
In ons traditionele financiële systeem waken wetten en toezichthouders over de privacy en de toegang tot het financiële systeem. De wetten bieden niet alleen bescherming van de privacy, ze beschermen ook tegen fraude en zorgen ervoor dat burgers op gelijk speelveld kunnen deelnemen. In westerse landen kunnen banken de burgers niet zomaar verbannen van financiële basisdiensten, die belangrijk zijn om zich aan te sluiten bij de beroepsbevolking en zich te vestigen in de samenleving.
De valuta’s die door particuliere ondernemingen worden uitgegeven, worden niet op dezelfde manier gecontroleerd. Wat gebeurt er als Facebook besluit dat je geen Libra mag bezitten omdat je een kritisch artikel op het internet hebt geplaatst? Uw juridische mogelijkheden zouden beperkt kunnen worden.
Het bestuursstructuur van Bitcoin heeft hier een voordeel. Zonder een overheid is er niemand die iemand anders buiten het systeem kan zetten. Deze aanpak zorgt voor gelijke toegang, maar het gevaar bestaat wel dat criminelen Bitcoin gaan beginnen misbruiken voor illegale doeleinden.
Eeuwen geleden ontstonden er in China promesses die door Marco Polo naar Europa werden gebracht als een vroege bankdienst die het handelaren mogelijk maakte om zonder grote sommen geld te reizen uit angst dat ze zouden worden beroofd. Banken boden bewaring voor geld, waardoor de handelaar het geld kon opslaan en opnemen waar en wanneer dat nodig was.
Tegenwoordig geven banken nog steeds miljarden dollars uit aan beveiliging om het spaargeld van hun klanten te beschermen. Meeste creditcard bedrijven bieden bescherming tegen frauduleuze transacties.
Zo’n bescherming bestaat niet voor cryptovaluta’s. Gebruikers krijgen geen bescherming als een hacker toegang krijgt tot uw portemonnee of als uw crypto waardeloos wordt. Het grootste nadeel van cryptovaluta’s is dat gebruikers zich zorgen moeten maken over de veiligheid.
De depositoverzekering
Vaak onderschat, maar van groot belang, is een door de overheid verstrekte depositoverzekering die een tweede veiligheidslaag biedt en zorgt voor de bescherming van spaarders tegen bankfaillissementen.
In tegenstelling tot Bitcoin, waar de prijzen elke dag dramatisch schommelen, is de waarde van Libra gebonden aan een mandje met internationale valuta. Aangezien Libra gebruikers Libra kopen met fiat valuta’s. Zal Libra stichting deze dollars meenemen en investeren in veilige zekerheden.
Omdat Libra gedekt wordt door reële en stabiele financiële activa, zal de waarde van Libra dan ook stabiel zijn. Ook al klinkt deze aanpak op het eerste gezicht geweldig, bestaan er verschillende problemen die het banken eeuwenlang hinderen.
Er zullen verleidingen ontstaan om een deel van het geld te beleggen in meer risicovollere waardepapieren voor een hoger rendement. Wat gebeurt er als mensen, om een of andere reden, beginnen te twijfelen aan het vermogen of denken dat het vermogen aan waarde heeft verloren? Sinds de oprichting van de banken worden lange rijen van deposanten die hun geld willen opnemen bij een bank die naar hun mening terecht of onterecht als onrustig worden beschouwd in de gaten gehouden.
Dergelijke bankruns zijn vaak zelfvervullend, en Libra is niet immuun voor dit probleem. Wanneer gebruikers willen uitbetalen, zou Libra hun activa op grote schaal moeten verkopen, waardoor de prijs van deze activa daalt en er dus onvoldoende geld overblijft om alle investeerders uit te betalen.
Naarmate de gebruikers realiseren wat er aan de hand is, zullen er steeds meer willen uitbetalen, waardoor de vicieuze cirkel versneld wordt.
Zou een regering te hulp schieten?
Anders dan bij banken is het onduidelijk hoe mogelijke verliezen gedekt zullen worden en hoe ze verdeeld zullen worden onder de gebruikers. Sommige Amerikaanse geldmarktfondsen die zich in een gelijkaardige business bevinden. Investeren het het geld van de klant in veilige korte termijn activa. Tijdens de financiële crisis van 2008 kwamen problemen aan het licht en werden deze door de overheid gered. Als zo’n crisis zou voorvallen bij Libra weet niemand of overheid eventueel te hulp zou schieten.
Al het geld dat gebruikers in Libra zullen beleggen zal worden gemist in het traditionele banksysteem, waar banken deposito’s goed kunnen gebruiken door leningen te verstrekken aan productieve bedrijven die waarde en werkgelegenheid genereren. De economische gevolgen zouden dus drastisch kunnen zijn. Het mogelijke succes van Libra zijn de tekortkomingen en inefficiëntie van de banksectoren.
Libra biedt eigenlijk niet veel voordelen aan de gebruikers in de Westerse landen. Wat wel een groot voordeel van Libra is dat Libra toegang tot financiële diensten opent voor miljoenen mensen over de hele wereld zonder bankrekening.
In het huidige systeem zijn grensoverschrijdende betalingen heel erg duur en traag. Traditioneel bankieren lijkt vaak bureaucratisch en technologisch verouderd.
Al deze problemen zouden door banken zelf kunnen worden opgelost, maar het zal van buitenaf druk vergen van de nieuwe fintech-starters om het voor elkaar te krijgen.
